یک جوری از حافظ خواندن لذت میبرد که خود حافظ پس از سرودن دیوانش،آنقدر که باید، لذت نبرد.

همان روزی که با شلوار دمپای پارچه ای که از درز درزش خاک میچکید و همان روپوشِ سفیدِ تبدیل شده به خاکستری پُر از لک خودکار های رنگی را به تن کرده بود و کلاه بافتنی مشکی رنگش را تا روی پلک هایش پایین کشیده بود و آمدجلو ولفظ قلم گفت:

(سلام دانشجویان عزیز، من *** هستم مربی بالینی ICU) باید میرفتم خودم و تصوراتم را یکجا آتش میزدم!!!

البته پس از انکه حقیقت را فهمیدم،مطمین شدم که باید در همان لحظه ی آشنایی خودم را لت و پار میکردم...

حقیقت آن بود که کارشناس ارشد پرستاری ویژه داشتند و به دلیل علم بسیار زیادشان، بازوی پُر قدرت تنها بیمارستان زمان شاه بودند!!!

بعد تر ها در کنار شغل پرمسعولیت بیمارستانی، در دانشگاه تهران به تدریس مشغول شدند و  حالا هم که سن و سالشان بالا رفته و بازنشست شده اند و علاوه بر آن توان بدنی هم ندارند، تفریحی زده اند در کار تدریس بالینی!!!

حقیقت مهم تر هم این است که در حوزه ی ادبیات به شدت فعالند و کافیست بگویی"سلام" تا در وصف طرز سلام کردنت پیچش زلف سفید روی سرت و انگشت بریده ات ،  فالبداهه شعر بسرایند و با لبخند توی چشم هایت خیره شوند و برایت بخوانند و بخوانند!!

که منه وسواسی هرگز هرگز هرگز باور نمیکردم بتوانم چنین فرد شلخته و نا مرتبی را در کنار خودم تحمل کنم و حالا کار به جایی کشیده که دیگر چرک سر آستین روپوش و چروک شلوار پارچه ای و کفش های خاکی اش به چشمم نمی آید و دلم میخواهد  زمان توی ICU کش بیاید و من در کنار استاد اشعار سهراب  و فروغ را زمزمه کنم ...

وقتی با عشق توی چهره ی بیماران غرق در کما نگاه میکند و خون صورتشان را پاک میکند، دست های بی رمقشان را فشار میدهد و برایشان از سپیده ی صبح و صدای گنجشک ها و پایان شب سیه، حرف میزند ته دلم میگویم ای کاش من هم مثل تو شوم یک روزی...

+++شاید اگر استاد را نمیشناختم و یک روزی کاملا اتفاقی توی یک خیابان از کنارش عبور میکردم، جدا از اینکه کیفم را محکم میچسبیدم که مبادا بقاپدش، توی دلم هم حرف های بی انصافانه ای حواله اش میکردم...

+++نیایید بنویسید ادم هایی با چنین فرهنگ بالا و سواد علمی زیاد  باید به ظاهرشان هم اهمیت بدهند و... البته که موافقم با شما، اما قول میدهم اگر چند دقیقه با استاد همکلام شوید نظرتان درمورد تمام شلخته ها نامرتب های جهان تغییر میکند و چه بسا در برخورد با چنین آدم هایی شگفت زده و لبخند به لب خواهید بود!!!