هفتادوهشت

کمتر از پنج ساعت مهندس موبلوند و خانواده ش رسما میان خواستگاری و من مچاله شدم روی تختم و نفسام از حالت ریتمیک خارج شده و یهو تنگی نفس میگیرتم و پشت بندش ضربانم میره بالا و تهوع میگیرم و لرز میفته تو بازوهام...

مامانه تا جای ممکن روی تشریفات مهمونی مانور داده و با اینکه جای نگرانی نیست اما نمیدونم چرا نگرانم که یه افتضاحی به بار بیاد. ..

+دیروز دکتر دلداده پس از جفتک عاطفی ای که از ناحیه بنده خورده بود، برگشت به آغوش گرم بیمارستان و با نادیده گرفتن حضور پررنگ  من در بخش کارش رو شروع کرد :)))) 

یه همچین آدم فول اعتماد به نفسی ام من:))))

بعد خب من به هیچ جام نبود که داره یه طوری رفتار میکنه که انگار من رو این دنیای خاکی وجودندارم....

بعد یکهو عصری دیدم بازپیام داد و رسسسماخواستگاری کرد :|||| جااان؟ چی شد؟؟!!!     :||||||

بعد گفت نامزدکه ندارین؟

گفتم هنوز نه،ولی تا یه مدت دیگه، شاید...

و دیگه اینکه گفتم نمیدونم ارتباطم با اون اقا تا چه حد پیش بره و درسته که من به اون اقا تعهدی ندارم  اما احساس مسعولیت میکنم و هرگز وجدانم اجازه نمیده که بخوام  به پیشنهاد شماحتی فکر کنم و اینکه از نظر اخلاقی کار درستی نیست به احساس یه آدم پشت پا بزنم...

خلاصه رفتم بالا منبر یه بیست خطی ازین گنده گو.زیا براش کردم که گفت اگر نظرتون عوض شد بهم پیام بدین خدافز :))))

 لبااااااسی که امشب قراره بپوشم هنوز اتو نداره اییییی ایهالناس:)))))

یکی بیاد من و از تخت بکَنه و بفرسته حموم و لباسمم اتو بزنه و اون گلای خشک مسخره ای که پرسیل روزلنتاین بهم داده رو بریزه دور و خرس قرمزشم از جلو چشام خفه کنه و دفترچه ی عشقولانه ش رو هم آتیش بزنه که هرچی میکشم از بی شعوری و عوضی بازیای پرسیل کشیدم و میکشم....

با تشکر، اه....

پی نوشت: اقا مدیونین انرجی مثبت ول ندین سمت من ها... یه جوری بفرستین که ساعت 9-10 شب به پیک اثرش برسه :))))